Alle internationals en topcoaches uit de jaren zeventig, tachtig en zelfs negentig hebben vaak met haar gesproken. Of middels een interview of gewoon in een gesprek of discussie na afloop van de wedstrijd. Bonna van der Kooi was het volleybalgeluid op de radio in de vorige eeuw en dan met name via haar zaterdagse volleybalreportages op de radio.
Volleybal werd voornamelijk op zaterdag gespeeld. De NCRV had een zaterdagse sportrubriek met name om de zaterdagsport te promoten. Voor de NCRV was volleybal een grote sport. Er werd dan ook in de NCRV Sportshow veel aandacht aan het topvolleybal besteed en Bonna van der Kooi werd vanaf 1973 daar het communicatieve gezicht van. Met haar heldere stemgeluid, dat doordrong tot in alle hoeken van de ruimtes waar een radio aan stond, was zij voor de volleybalwereld het informatiekanaal bij uitstek. Teletekst bestond toen nog niet en toen het er dan eindelijk kwam werden de volleybaluitslagen nooit voor tien uur ’s avonds op het net gezet.
Bonna van der Kooi had een brede sportachtergrond, immers zij had de Academie voor Lichamelijke Opvoeding met succes afgerond. Ze wist veel van sport , maar liep daar nooit mee te koop, ook al maakte ze voor de NCRV al eerder turn- en schaatsreportages. Volleybal speelde zij in Sneek, maar zij kwam naar Hilversum toen zij werd aangesteld tot lerares lichamelijke opvoeding aan het Commeniuscollege.
Haar verslaggeving hield zij eenvoudig en vooral objectief, hoewel ze wel degelijk een eigen mening had. Die uitte ze pas na afloop van een reportage of wedstrijd in de gesprekken met spelers, trainers en scheidsrechters, waarbij ze stevige woordenwisselingen niet uit de weg ging. Maar wat ze ook van iets of iemand dacht, in haar verslaggeving ging ze uit van de feiten. Bonna had een hart voor volleybal. De Nevobo deed nooit vergeefs een beroep op haar als er weer eens een commissie werd gevormd, waarin ook het vakgebied van Bonna aan de orde kwam.
Bonna van der Kooi maakte de hoogtijdagen van Starlift, Deltalloyd/AMVJ, VVC en Brother/Martinus mee. Dit waren clubs, die ook buiten de volleybalwereld aandacht trokken en de bekendheid van Bonna groeide daarin mee. In de jaren ’90 werd uiteindelijk alles anders. De NCRV Sportshow ging over in het programma Langs de Lijn van de NOS. Bonna vond het toen mooi geweest en ze trok zich uit de verslaggeverij terug ook al omdat zij samen met haar echtgenoot Henk nog zoveel andere dingen wilde doen. Bonna overleed op 31 juli en is 71 jaar geworden.
De volleybalwereld zal haar herinneren als iemand die heel veel heeft bijgedragen aan de popularisering van het volleybal en die niets teveel was om “haar” sport te ondersteunen. Zelf koester ik nog steeds het cassettebandje met haar verslag op de radio van de wedstrijd waarin Martinus in 1978 promoveerde naar de eredivisie door in Heerlen van Bekkerveld te winnen. En zo zullen vele volleyballers nog wel een bandje van Bonna hebben. We blijven ons haar herinneren. En met plezier en waardering.
Frits Suèr
