Kun je jezelf even voorstellen?
Ik ben Wytze Kooistra, ex professioneel zaal volleyballer. Inmiddels ben ik coach, trainer en ondernemer, met mijn bedrijf WOW Sportswear in Drenthe. Hoewel ik nu andere prioriteiten heb, speelt volleybal nog steeds een belangrijke rol in mijn leven. Ik geef training aan een gecombineerd jongensteam in Sleen en 20 zondagen aan de Academy van Nova Tech Lycurgus in Emmen (zo’n 25 jongens momenteel). Het motiveren en inspireren van spelers blijft iets wat ik graag doe. Ik ben opgegroeid in deze regio, woon nu weer dicht bij mijn familie en schoonfamilie, en heb hier mijn draai gevonden. Voordat ik mijn eigen bedrijf startte in sportkleding, heb ik een tijd in loondienst gewerkt, maar dat paste minder bij me. Sinds ik in 2019 volledig ben gestopt met mijn professionele volleybalcarrière, voel ik me als ondernemer helemaal op mijn plek. Mijn laatste wedstrijd speelde ik voor ons thuispubliek bij Lycurgus in een vrijwel uitverkocht Martiniplaza in Groningen. Een mooier afscheid kon ik me niet wensen.

Wanneer speelde je in het Nederlands volleybalteam?
Ik debuteerde op mijn 20e verjaardag in 2002 onder bondscoach Bert Goedkoop. In 2005 werd ik een vast onderdeel van het team onder Harry Brokking. Mijn tijd bij het Nederlands team duurde tot 2015 en in die tijd heb ik 252 interlands gespeeld.

Wat waren de hoogte- en dieptepunten uit die periode?
Een hoogtepunt was zeker mijn transformatie tot diagonaalspeler tijdens de World League. Ik was een tijd lang topscorer in die periode, totdat ik weer terug switchte naar het midden, dat was een geweldige ervaring. Ook heb ik twee keer de European League gewonnen. Daarnaast was het bijzonder om deel te nemen aan de Universiade in Peking, een soort voorbereiding op de Olympische Spelen waar je atleten van wereldklasse ontmoet.
Dieptepunten waren er ook, zoals het nét missen van een WK-kwalificatie. Vooral in 2004 zat ik dicht bij de Olympische ploeg, maar ik viel als 13e net af. Dat was een harde klap, zeker omdat kwalificeren voor de Olympische Spelen er daarna niet meer in heeft gezeten. Toch hoorde teleurstelling erbij. Het groepsproces dat we doormaakten, maakt dat ik er zeker met veel mooie herinneringen op terugkijk.

Heb je een leuke anekdote uit jouw tijd?
Absoluut! Tijdens een trip naar China, vlak voordat we naar de VS moesten, ging er van alles mis met de reis. In een winkel op het vliegveld in China vonden Robert Horstink en ik een radiografisch bestuurbare helikopter. Natuurlijk moesten we die meteen uitproberen. Het probleem? Onze helikopters zaten niet op verschillende frequenties, dus mijn besturing stuurde de zijne recht omhoog… tot hij tegen het plafond knalde. Robert heeft hem weer ingepakt, teruggebracht naar de winkel en z’n geld teruggekregen. Dat was hilarisch!

Wat heeft volleybal je gebracht in je huidige leven?
Heel veel. Ik heb geleerd hoe je met verschillende mensen moet omgaan en hoe je iedereen in een team kunt laten functioneren. Sociale vaardigheden heb ik zeker meegenomen uit mijn sportcarrière. Vroeger was ik vrij introvert, maar door volleybal heb ik geleerd om nu voor groepen te staan en het podium te pakken. Groepsdynamiek in coaching is soms best lastig maar ik merk dat ik, dankzij mijn ervaringen in de topsport, betere keuzes kan maken en daar rustiger onder blijf. Ik ben me ervan bewust dat die persoonlijke groei een groot cadeau is voor het heden en de toekomst. Als ik iets mis is het wel als spelen zelf onderdeel te zijn van dat groepsproces en intensief met elkaar samen te werken. Dat vond ik het allermooiste en probeer ik nu in mijn huidige bestaan mee te geven aan anderen.

Wat betekenen de Volaren voor jou?
De Volaren zijn een prachtig initiatief! Ik heb goede herinneringen aan mijn tijd in het Nederlands team, en het is geweldig om die sfeer opnieuw te beleven. Het is altijd leuk om oude teamgenoten en andere generaties weer te spreken. Ik vind het belangrijk dat er ook jongere instroom is bij de Volaren, zodat we deze herinneringen blijven delen. Tegelijkertijd begrijp ik dat jongere generaties met hun gezin en kinderen soms minder tijd hebben. Wat ik ook waardeer, is het ‘samenrijden’ naar evenementen. Dat doe ik vaak met o.a. Joost Kooistra, Ruut de Wit, Paul Snijders Blok en Riette Flederus. Bij een volgend evenement ga ik zeker weer contact opnemen met deze oude bekenden om weer samen te rijden!